امشب احساس کردم نیاز دارم به نوشتن .
اینکه بگم حرفامو بدون اینکه از این ترس داشته باشم که دارم کسی رو ناراحت می کنم . یا بعضی وقتی بفهمم حرفام معنی دارن اصلا یا نه .
نه مثل قدیم . ولی همجنان احساسی .
فقط برای درک شدن مینویسم .
میدونم . میدونم . دنیا برای درک شدن نیست . یا حتی آدم هایی که ما را درک میکنند دستمان را آنگونه که باید یا شاید آنگونه که میخواهیم نمیگیرند .
ولی ... دوست دارم کمی هم دور از لب زدن - دور از پیش داوری هایی که مردم در باره ام دارند - کمی شبیه آنچه فکر میکنم هستم حرف بزنم و بنویسم .
اینجا انگار کسی نیست که با نگاهش به تو بگوید که باورت ندارد .
اینجا اما درباره عکس ها .. فیلم ها .. کتاب هایی که دوستشان دارم ..و آدم هایی که بی آنها زندگی برایم بی معناست مینویسم ..
جا پایی آدم ها درون زندگی ام و خیلی چیز هایی که برایم حکم دوست داشتنی را دارند خواهم نوشت .
یا علی.
